از زن بودن احساس حقارت مى‏کنم و آرزو مى‏کنم که یک پسر بودم، لطفاراهنمایى‏ام کنید.

  شکى نیست که تحمیلات ناروایى در طول تاریخ بر دوش زنان بوده و بعضى از آنها هم‏اکنون نیز باقى است. ریشه بسیارى از این تحمیلات را بایستى در بى‏دینى و بى‏تقوایى گروهى از مردم دانست که محیط را براى زنان و بلکه براى همه ناامن مى‏کنند. مشکلات دیگر اجتماعى را نیز که بر این مقوله بیفزاییم، وضعیتى را پیش مى‏آورد که هم‏اکنون شاهد آن هستیم. آنچه دین از زنان و مردان خواسته، حفظ حریم‏ها است و این جز براى سعادت آنان نیست؛ چنان که مى‏بینیم در دنیاى غرب و در پشت پرده ظواهر فریبنده، نظامى بر دغدغه و مخاطره‏آمیز بر روابط خانوادگى و تربیت فرزندان و… حاکم است. موضوعى که جامعه‏شناسان و محققان مسائل اجتماعى را در غرب به وحشت انداخته و آنان آینده‏اى تاریک را براى جوامع غربى پیش‏بینى مى‏کنند. جامعه‏اى که در آن آدمیان به گونه‏اى مسخ شده و نامتعادل‏اند. آمار تجاوزات جنسى و رفتارهاى آزار دهنده (على‏رغم همه آزادى‏هاى جنسى) به موضوعى مهم تبدیل شده است و انتظارات روزافزون رفتارهاى عجیب و غریب جنسى از زنان، آنان را به دلقک‏هاى مضحک تبدیل کرده است. هدف اسلام از ارائه الگوى حجاب حفظ طهارت و امنیت زنان است؛ چنان که فرموده است: «اى پیامبر: به زنان و دختران خود و زنان مؤمنان بگو خویشتن را به چادر فرو پوشند که این کار براى این که آنان به [عفت و تقوا] شناخته شوند تا از تعرض و آزار هوسرانان در امان بمانند بسیار بهتر است»، (احزاب، آیه ۵۹). در این بین نبایستى برخى تحمیلات محیط را به حساب اسلام گذاشت؛ چه این که افراد بى‏بند و بار نیز بسیار بیشتر در دام این تحمیلات قرار مى‏گیرند و آزار مى‏بینند. گذشته از این که بسیارى از آنچه که شما نوشته‏اید، به آداب و رسوم و برداشت‏ها برمى‏گردد نه به اسلام (که صد البته بایستى در اصلاح این آداب و رسوم کوشید) ولى اگر اعتراض شما به جنسیت است، باید بدانیم که در این زمینه کسى از خود اختیارى ندارد. نظام آفرینش بر مبناى زوجیت است ولازمه آن، وجود دو جنس و جاذبه‏هایى است که بین آنها وجود دارد. حکمت‏هاى این نظام را بایستى در تشکیل خانواده و زندگى مشترک و آثار خیر آن دید. از سوى دیگر، دختران در تمامى جریان محدودیت‏هایى دارند؛ ولى باید توجه داشته باشید که اصولاً مطلوب و مورد رغبت خصیصه‏اى است که در آنان نهفته شده و این کمالى براى زنان است؛ چه این که این تمایل و رغبت است که مبناى خانواده و زندگى مشترک خواهد بود و روشن است چیزى که مطلوب باشد، خطراتى نیز آن را تهدید مى‏کند. بنابراین بایستى گوهر را در صدف حفاظت کرد. علاوه بر این که بایستى، برنامه‏ریزى‏هاى گسترده‏اى صورت گیرد تا دختران نیز به صورت مساوى از امکانات عمومى و طبیعى بهره ببرند، بدون آن که دچار عوارض سوء شوند (مانند گسترش امکانات ورزشى و رفاهى، پارک‏هاى اختصاصى و امکاناتى که بتواند حق استفاده آنها از امکانات را به صورت مساوى تأمین نماید). متأسفانه در حال حاضر، اولویت‏هاى دیگر اقتصادى (مانند بیکارى و امنیت) فرصت را از اجراى چنین برنامه‏هایى سلب کرده است.