دلقک آمریکایی ۳۳ نفر را با تردستی کشت

به گزارش خبرگزاری فارس، گیسی در سال ۱۹۴۲ در شیکاگو متولد شد و حتی دوران کودکی وی نیز نشانه‌ای از این امر نداشت که یک قاتل سنگدل در حال ظهور است.
وی دو خواهر داشت که یکی دو سال از او بزرگتر بود و دیگری دو سال از وی کوچکتر. به نوشته کتاب” دلقک قاتل” نوشته تری سولیوان و پیتر میکن، گیسی به استثنای روابط سردی که با پدرش داشت، کودکی بی درد‌سری داشته است.نویسندگان این کتاب پدر گیسی را فردی ناآرام و بشدت الکلی توصیف کرده اند که فرزندان خود را کتک می زده و به آنها اهانت نیز می‌کرده است.نویسندگان تاکید می کنند که گیسی پدرش را بشدت دوست داشت و دست به هر کاری می زد که نظر وی را جلب کند اما در این امر ناکام ماند.
به نوشته کتاب “مردی که پسران را می کشد” نوشته، کلیفورد لیندکر، گیسی هنگامی که ۱۱ سال داشت از روی تاب به زمین افتاد و سرش ضربه شدیدی خورد و این امر باعث شد که تا سن ۱۶ سالگی دچار ناتوانی‌های ذهنی شود تا اینکه پزشکی با تشخیص اینکه لخته خونی در مغزش وجود دارد او را عمل کرد و بهبود یافت.
گیسی پس از آن که در نوجوانی چهار دبیرستان را عوض کرد و هیچگاه نتوانست مدرسه را تمام کند، از مدرسه اخراج شد و شیکاگو را به مقصد لاس‌وگاس ترک کرد.
وی در لاس وگاس به عنوان یک کارگر نیمه وقت مشغول کار شد اما از آنجایی که از زندگی در لاس و گاس لذت نمی‌برد چند ماه بعد به شیکاگو بازگشت. گیسی در سال های ۱۹۶۰ در کالج اقتصادی ثبت نام کرد و از خود در تجارت استعداد خوبی نشان داد. وی یک تاجر مادرزاد بود که با قدرت مذاکره توانست سریعا در امر تجارت پیشرفت کند. وی در حالی که فارغ التحصیل می شد به عنوان دانش آموخته مدیریت در شرکت تولید کفش “نان بوش” در شیکاگو مشغول به کار شد و خیلی سریع پیشرفت کرد و طی چند هفته به اسپرینگ فیلد منتقل شد تا فروشگاه پوشاک مردانه را برای شرکت مدیریت کند.
گیسی در سال ۱۹۶۴ با ماریلین مایر یکی از همکاران خود ازدواج کرد.زوج جوان کمی پس از ازدواج به شهر واترلو در ایالت لووا، زادگاه مایر نقل مکان کردند.پدر مایر به گیسی پیشنهاد شغلی در رستوران خانوادگی خود را داد. یک سال بعد پدر گیسی در شیکاگو درگذشت.
گیسی در سال ۱۹۶۶ به پیشنهاد پدر زن خود مدیریت رستوران خانوادگی را بر عهده گرفت و به یک فرد شناخته شده در جامعه بدل شد.
اما اوضاع بر وفق مراد گیسی نبود. اما این قاتل سریالی آینده نخستین بار در سال ۱۹۶۸ دستگیر شد به این اتهام که یکی از زنان همکار خود را مجبور به دست زدن به اقدامی غیراخلاقی کرده بود که این امر بسیاری از کسانی را که این پدر دو فرزند را فردی موجه و قابل احترام می دانستند متعجب کرد. بویژه چهار سالی می شد که ازدواج کرده بود.گیسی به خاطر عمل غیر اخلاقی به ۱۰ سال زندان محکوم و به زندان ایالتی در اناموسا منتقل شد. زن گیسی در پی محکومیت وی خواستار طلاق شد.گیسی خشمگین به اطلاع وی رساند که نمی خواهد وی و فرزندانش را ببیند و اینگونه فرض می کند که آنها مرده اند.
گیسی پس از سپری کردن ۱۸ ماه از محکومیت خود در ۱۸ اکتبر سال ۱۹۷۱ عفو شد و به شیکاگو بازگشت و ۸ ماه پس از آزادی به اتهام تجاوز و رفتار غیر متعارف دستگیر شد. پسر بچه ای به مقامات شکایت کرد که گیسی وی را در ایستگاه گری هوند در مرکز شیکاگو سوار خودرواش کرده است. وی به پلیس گفت گیسی او را به خانه اش برد و تلاش کرد با وی عمل غیر اخلاقی داشته باشد.اما هنگامی که پس از حضور در دادگاه برای ادای شهادت حضور نیافت، از گیسی رفع اتهام شد.
گیسی کمی پس از آنکه به شیکاگو بازگشت به عنوان پیمانکار ساختمانی مشغول به کار شد.وی سه سال بعد در سال ۱۹۷۵ فعالیت های ساختمانی خود را آغاز کرد و در جولای همان سال با زنی مطلقه که از طریق دوستان با وی اشنا شده بود ازدواج کرد و با کمک مالی مادرش به خانه ای در دس پلینز در منطقه طبقه متوسط نشین حومه شیکاگو نقل مکان کرد.
گیسی در تجارت استعداد خاصی داشت. به نوشته نشریه دس پلینز، بازرگانان محلی وی را تاجری باهوش می دانستند. وی غالبا با پیشنهادهای متفاوتی که در مناقصات می داد از رقبای خود پیشی می گرفت و قراردادها را از آن خود می کرد.گیسی با بکارگیری شماری از نوجوانان هزینه های قراردادهای خود را کاهش می داد( که البته ۵ تن از این نوجوانان قربانیان وی شدند.) تجارت وی رونق گرفت.
گیسی بخشی از اوقات فراغت خود را به میزبانی پارتی های خیابانی برای دوستان و همسایگان اختصاص داده بود، لباس دلقک ها را می پوشید و به سرگرم کردن کودکان در بیمارستان های محلی می پرادخت و در سازمان هایی چون جی‌سیس و دفتر محلی حزب دمکرات عضویت یافت.
وی به عنوان یکی از مقام های حزب دموکرات با روزالین کارتر همسر جیمی کارتر رئیس جمهوری وقت آمریکا عکس یادگاری گرفت.
همسر دوم گیسی در مارس ۱۹۷۶از وی طلاق گرفت. به نوشته کتابی به نام “سقوط گیسی”، همسر وی نمی توانست بیش از این حالات غیر قابل پیش بینی و علاقه شدید وی به مجلات مستهجن را تحمل کند.این زوج صاحب فرزندی نبودند.
در ۱۲ دسامبر ۱۹۷۸، پلیس بار دیگر بر جان وین گیسی متمرکز شد.رابرت پیست، نوجوانی که در داروخامه نیسان در دس پلینز کار می کرد، مفقود شد.گیسی آخرین فردی بود که با این پسر دیده شده بود.هنگامی که ماموران تحقیق به بررسی پرونده گیسی پرداختند با کمال تعجب دریافتند که وی پیش از این به خاطر اعمال غیر اخلاقی در قبال پسری بازداشت شده بود.ماموران با داشتن این اطلاعات هولناک توانستند مجوز بازرسی از منزل گیسی را دریافت کنند.
ماموران تحقیق در پی گرفتن مجوز به بازرسی خانه گیسی پرداختند و وارد اتاقکی در زیر زمین خانه شدند. بوی مشمئز کننده‌ای به مشام می رسید. ماموران بر این باور بودند که این بوی بد ناشی از لوله های فاضلاب است و بدون آنکه به شواهد مستدل جنایات صورت گرفته در این اتاقک توجهی کنند به مقر خود بازگشتند تا شواهد به دست آمده را مورد بررسی قرار دهند.
ماموران تحقیق در جریان بررسی وسایلی که از خانه گیسی ضبط کرده بودند به زودی دریافتند که نادانسته شواهد مهمی را به دست آورده اند.یکی دیگر از سرنخ هایی که در خانه گیسی یافت شد مربوط به نوجوان دیگری بود که یک سال قبل مفقود شده بود.آنها در عین حال رسید حلقه فیلمی را در خانه گیسی دریافتند که متعلق به رابرت پیست نوجوانی بود که مفقود شدنش اعلام شده بود.
ماموران تحقیق با اطلاعات جدیدی که در اختیار داشتند به بررسی دقیق پرونده و کنار هم گذاشتن جزئیات کردند. در پی کشف این اطلاعات بود که ماموران تحقیق توانستند مجوز دوم را برای بازرسی از خانه گیسی دریافت کنند.
در ۲۲ دسامبر ۱۹۷۸ گیسی با درک این امر که اسرار مخوفش به زودی برملا خواهد شد نزد پلیس رفت تا اعتراف کند. گیسی در جریان اعترافاتش به کاراگاهان گفت که “چهار نفر به اسم جان وجود دارد”. وی توضیح داد که “یک جان، پیمانکار بوده، یکی دلقک است و یک جان سیاستمدار. جان چهارم نام اصلی اش جک هانلی است که قاتل است و همه کارهای بد را او کرده است.”
گیسی در جریان بازجویی ها گفت که نخستین قتل در ژانویه سال ۱۹۷۴ صورت داده است و قتل دوم دو سال بعد در ژانویه سال ۱۹۷۴٫ گیسی به قربانیانش می گفت که می خواهد به آنها تردستی با دستمال را نشان دهد و مدعی بود که راهی خاص برای بازکردن دستان بسته با دستمال وجود دارد و و نوجوانان را ترغیب می کرد که اجازه دهند دست و پایشان را بسته و سپس باز کنند. قربانیان هنگامی که می دیدند دست و پایشان بسته شده و نمی‌توانند خود را باز کنند به تقلا می افتادند و در این زمان بود که گیسی پس از تجاوز به آنها با طنابی آنها را خفه می کرد.گیسی گفت جسد قربانیان را قبل از آنکه به اتاقک داخل زیر زمین ببرد و دفن کند چند ساعت زیر تخت خواب نگهداری می کرد.
گیسی به طور دواطلبانه به قتل ۲۴ نوجوان اعتراف کرد و این در حالی است که به تمامی پرسش‌های پلیس پاسخ نمی‌داد و غالبا می گفت: باید این سوال را از جک بپرسید.وی در عین حال به پلیس جزئیات مکان ۲۸ قبر سطحی را زیر خانه و گاراژ خود اطلاع داد. گیسی در عین حال به انداختن اجساد پنج قربانی خود به رودخانه دس پلینز اعتراف کرد.
ماموران تحقیق کمتر از یک ساعت پس از آغاز کندوکاو در منزل گیسی نخستین جسد را در اتاقک داخل زیر زمین پیدا کردند. با گذشت روزها و هفته ها به شمار اجساد یافت شده افزوده می شد و در عین حال رسانه ها نیز این فجایع هولناک را به دقت پیگیری می کردند. جنایات گیسی در صدر اخبار شبانه قرار گرفته بود.منزل گیسی برای تمامی آمریکایی ها و بازدیدکنندگان خارجی تا حد کاخ سفید شناخته شده بود.
جزئیات کندوکاوها رعب‌آور بود. تعدادی از قربانیان آنچنان نزدیک به هم دفن شده بودند که پلیس بر این باور بود که احتمالا در یک زمان کشته شده اند. تا پایان ژانویه پلیس و کارگران ساختمانی وجب به وجب خانه را گشتند و ۲۰ جسد را پیدا کردند.جستجوها به دلیل زمین یخ زده و زمستان سرد طولانی تر از حد انتظار شده بود.
در همین زمان ۴ جسد دیگری که در رودخانه دس پلینز یافت شده بود به گیسی نسبت داده شد و وسایل شخصی قربانیان در منزل وی یافت شد.
در حالی که هویت ۳۲ قربانی به تدریج روشن شد، ماموران تحقیق دریافتند که همه قربانیان جوان بوده و بین ۱۸ تا ۲۵ سال سن داشتند.
جستجو و کند و کاو در رودخانه برای یافتن جسد رابرت پیست نتیجه بخش نبود.
با پایان یافتن جستجوها برای یافتن اجساد، دو مرد جوان به نام های رابرت دونلی و جف ریگنال به نزد پلیس آمده و جزئیات اغفال خود از سوی گیسی را برای پلیس و شیوه گریختن خود از چنگال این قاتل سنگدل را شرح دادند.
هر دو مدعی شدند که در دو حادثه جداگانه در دسامبر سال ۱۹۷۷ گیسی آنها را با تهدید اسلحه ربود، آنها را شکنجه کرد و شلاق زد و مورد تجاوز قرار داد اما توانستند از مهلکه بگریزند. با این حال هیچ یک از این نوجوان خواهان پیگیری این امر نبودند.
سر انجام در اوریل سال ۱۹۷۹ بقایای رابرت پیست در اطراف رودخانه الینویز یافت شد.کالبد شکافی جسد نشان داد که وی به دلیل خفگی درگذشته است.گیسی به مرگ وی نیز متهم شد.
محاکمه گیسی در ۶ فوریه سال ۱۹۸۰ در دادگاه جنایی کوک کاونتی در شیکاگو آغاز شد. طی ۵ هفته محاکمه، دادستان و وکیل مدافع بیش از ۱۰۰ شاهد را به دادگاه دعوت کردند تا شهادت دهند. راهبرد وکیل مدافع این بود که اثبات کند موکلش بیمار روانی است و در ارتکاب به قتل کنترلی بر خود نداشته است.
وکیل مدافع در این رابطه روان پزشکانی را به جایگاه فراخواند. دادستان از سوی دیگر با این دیدگاه که گیسی بیماری روانی است بشدت مخالفت کرد و تاکید کرد که باید اشد مجازات برای وی در نظر گرفته شود.
هیئت منصفه با نظر دادستان موافق بود و برای دو ساعت به شور نشست و سرانجام گیسی را در قتل ۳۳ نفر مجرم شناخت.
در ۱۳ مارس سال ۱۹۸۰ گیسی به مرگ محکوم شد.وی به مرکز تربیتی در ایلینوی فرستاده شد و ۱۴ سال را در این زندان سپری کرد تا اینکه برای اعدام به زندان استیتویل منتقل شد.
در ۹ مه ۱۹۹۴ گیسی اخرین غذای خود را شامل جوجه سرخ کرده، نوشابه، کیک توت فرنگی صرف کرد و در آخرین مصاحبه خود که از طریق تلفن صورت گرفت به یک خبرنگار نشریه نایت تریبیون گفت: درباره من ۱۱ کتاب نوشته شد، ۳۱ نامه، دو فیلمنامه، یک فیلم، یک نمایشنامه، ۵ ترانه و بیش از ۵۰۰ مقاله نوشته شد، حال من دیگر باید چه چیز جدیدی بگویم؟اما می گویم هیچ انگیزه‌ای برای پاسخ دادن به این مزخرفات ندارم.
گیسی در نیمه شب ۱۰ مه سال ۱۹۹۴ با تزریق ماده مرگ‌آور اعدام شد.