گروهی از اعضای سازمان‌های مردم‌نهاد (NGO) با تجمع در مقابل سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو) در تهران، نسبت به ساخت و اکران فیلم “۳۰۰” اعتراض کردند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، حاضران علاقه‌مند به میراث و فرهنگ ایران‌زمین، در این گردهمایی نسبت به تخطئه‌ی تاریخ ایران و نمایش نادرست تاریخ و تمدن کشورمان از سوی سازندگان فیلم “۳۰۰” اعتراض کردند و خواستار واکنش جدی مسؤولان فرهنگی در این زمینه شدند.
|
فاطمه فراهانی – مدیر اداره‌ی فرهنگ کمیسیون ملی یونسکو – به تجمع‌کنندگان گفت: ما نسبت به اعتراض شما هم‌نظر هستیم؛ اما از آن‌جا که این فیلم از سوی بخش خصوصی در آمریکا ساخته شده است، باید از کانال خود وارد این جریان شد، که این فرایند زمان می‌برد.
حاضران که در حدود ۵۰ نفر بودند، در پایان با صدور بیانیه‌ای خطاب به مسؤولان یونسکو، پی‌گیری بیش‌تر این نهاد را خواستار شدند.
در بخشی از این بیانیه آمده است: «همان‌طور که آگاهید، به‌تازگی هالیوود در راستای سیاست‌های ایالات متحده در برابر ایران و در ادامه سیاست‌های کلان غرب درباره شرق، فیلمی را روانه بازار کرده، که سراپا توهین به فرهنگ و تاریخ و هویت کهن و درخشان و پرافتخار ایرانی است. فیلم‌نامه این فیلم برگرفته از داستان تخیلی فرانک میلر درباره «نبرد ترموپیل» است، که بر پایه روایت هرودوت از لشگرکشی خشایارشا به دولت‌شهرهای هلنی، حدود ده سال پیش در قالب کتابی مصور (کمیک‌استریپ) انتشار یافته است. آن‌چه باعث وهن بینندگان بویژه ایرانی فیلم می‌شود، نه نمایش دلاوری‌های سردار اسپارتی (لئونیداس، یکی از دو شاه اسپارت) است که سپاه پشتیبانش برخلاف قرار قبلی بدون آگاه کردن وی، او را با ۳۰۰ تن نگهبانان ویژه‌اش تنها گذاشته بود و او به امید آنان به نبرد نهایی با ایرانیان پرداخت، بلکه برداشتی یک‌سویه از دو طرف درگیر و قرار دادن یکی بر جایگاه شر مطلق و دیگری در جایگاه خیر مطلق است.»
|
تجمع‌کنندگان همچنین تأکید کرده‌اند: «ما تجمع‌کنندگان خواهانیم که «سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد» (یونسکو) بر پایه شق دوم ماده ۲۷ اعلامیه جهانی حقوق بشر، ماده ۳۰ میثاق فرهنگی – سیاسی و آخرین کنوانسیون حراست از میراث فرهنگی ناملموس (که ایران در سال‌های ۱۳۵۴ و ۱۳۸۴ خورشیدی به آن پیوسته است)، در جهت حفظ و پاداری میراث فرهنگی بشری و جلوگیری از توهین‌ها و بی‌احترامی‌های آتی ملل جهان به یکدیگر و دروغ‌پردازی‌های تاریخی (هرچند سازندگان فیلم، بهانه فانتزی بودن فیلم را می‌آورند، که به گمان ما چیزی از زشتی عمل آنان نمی‌کاهد؛ چرا که فیلم برپایه موضوعی تاریخی و با حضور مردمانی دارای هویت ساخته شده است)، مبادرت به صدور ابلاغیه‌ای مبنی بر تفبیح اقدام سازندگان این فیلم کرده و نقطه نظرات خود را در جهت تنوع و تکثر فرهنگی که مورد توجه همه سازمان‌های جهانی است، آشکار اعلام دارد.»
این بیانیه با بخش‌هایی از منشور کوروش این‌گونه آغاز می‌شود: «سپاه بزرگ من به آرامی وارد شهر بابل شد، نگذاشت رنج و آزاری به مردم این شهر و این سرزمین وارد آید… وضع داخلی بابل و جایگاه‌های مقدسش قلب مرا تکان داد… من برای صلح کوشیدم. نبونید، مردم درمانده بابل را به بردگی کشیده بود، کاری که درخور شأن آنان نبود. من برده‌داری را برانداختم. به بدبختی‌های آنان پایان بخشیدم، فرمان دادم که همه مردم در پرستش خدای خود آزاد باشند و آنان را نیازارند. فرمان دادم که هیچ‌کس اهالی شهر را از هستی نیاندازد… فرمان دادم همه نیایش‌گاه‌هایی را که بسته شده بود، بگشایند، همه خدایان این نیایش‌گاه‌ها را به جای خود بازگردانم… همه مردمانی را که پراکنده و آواره شده بودند، به سرزمین‌های خود برگردانم. خانه‌های ویران آنان را آباد کردم… بی‌گمان در آرزوهای سازندگی، همگی مردم بابل، پادشاه را گرامی داشتند و من برای همه مردم جامعه‌ای آرام مهیا ساختم و صلح و آرامش را به تمامی مردم اعطا کردم…»
|
جمله‌ای از متن سنگ‌نوشته گنج‌نامه خشایارشا با این مضمون نیز از دیگر بخش‌های مقدمه بیانیه یادشده است: «سپاس اهورامزدا را که زمین را آفرید، آسمان را آفرید و برای مردم، شادی را آفرید».
