یک منتقد گفت: در حالی که در برنامه‌ی گفت‌وگو محوری چون «صندلی داغ» قرار است، لایه‌های عمیق روانشناختی مهمان واکاوی شود اما این اثر در سطح باقی مانده است.
اریسا تقوا در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس تلویزیون خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) افزود: در نمونه‌های موفق این گونه برنامه‌ها که از تلویزیون‌های دنیا پخش می‌شود، گاهی در گفت‌وگوها نکاتی نمایان می‌شود که از عمیق‌ترین لایه‌های وجودی مهمان برگرفته شده است و در واقع ایجاد حس تازه‌یی در مخاطب نسبت به مصاحبه شونده را موجب می‌شود. این در حالیست که در اثری چون «صندلی داغ» بر ظاهر‌سازی اصرار می‌شود و در نتیجه این برنامه نمی‌تواند به هدف اصلی از پخش چنین آثاری نزدیک شود.
وی اضافه کرد: در سری اول «صندلی داغ» که داریوش کاردان آن را اجرا می‌کرد، سازندگان تلاش کردند که برنامه به تبادل عمیق و لایه لایه‌ای با مهمانان دست یابد و این اتفاق در سری اول بیشتر محقق شد. اما احمد نجفی علیرغم برخورداری از قابلیت اجرای پویاتر، کارش در سطح جاریست و نه در عمق. همین امر موجب ایجاد تضاد در عمق و ظاهر «صندلی داغ» می‌شود و شدیدا «توی ذوق تماشاگر می‌زند»
این منتقد تاکید کرد: این تضاد باعث شده احساسات خوشایندی که قرار است از طریق برنامه به مخاطب منتقل شود، در حد جرقه‌های باقی بماند.
وی درباره‌ی مهمانان «صندلی داغ» گفت: نبود توازن بین مهمانان قسمت‌های مختلف این گونه برنامه، خاصیت این آثار تلویزیونی است. اما این مورد در «صندلی داغ» بیشتر به چشم می‌آید و به نظر می‌رسد که این نسبت، شکل حساب شده‌ای ندارد.
این روانپزشک درباره‌ی مفهوم «صندلی داغ» گفت: hos seat (صندلی داغ) نحوه‌ای از گروه درمانی است که طی آن اطرافیان یک فرد، او را آماج پرسش‌های متعدد و پی در پی قرار می‌دهند تا شخص بدون پرده‌پوشی، مکنونات درونی خود را بیان کند. این در حالیست که در برنامه‌ی گفت‌وگو محوری چون «صندلی داغ» به دلیل امکان‌پذیر نبودن رعایت اصل محرمانه بودن و سوء‌استفاده نکردن از اطلاعات بیان شده، مهمان به طور طبیعی پرده‌پوشی می‌کند. از سوی دیگر مجری «صندلی داغ» نمی‌تواند تبادل نظر قوی با مهمان برنامه داشته باشد.
تقوا به ذکر مثالی پرداخت و اظهار کرد: در یکی از قسمت‌ها روحانی روشندلی مهمان برنامه بود که می‌توانست حضور او ایجاد لحظات زیباتر و جذاب‌تری در «صندلی داغ» را موجب شود. اما این قسمت در سطح باقی ماند؛ چرا که به دلیل تکبری که در رابطه بین مجری و مهمان به وجود آمد و رفتارهای نمایشی نجفی، اوضاع به گونه‌ای پیش رفت که مخاطب احساس می‌کرد، در حال دیدن یک «شو» است.
|
وی با اشاره به نمونه‌های موفق برنامه‌های گفت‌وگو محور تصریح کرد: برنامه‌ی «لری کینگ» از جمله‌ی این آثار است که اعطای اختیار بیشتر به تهیه‌کنندگان آن اجرای قوی‌تر و رشد بیشتر مخاطبان آن رسانه‌ها می‌تواند در ساخت و پخش این گونه آثار باشد.
این منتقد درباره‌ی اجرای بخش‌هایی از «صندلی داغ» در خارج از استودیو و به وسیله‌ی فرد دیگر گفت: گفت‌وگوهای خارج از استودیو و پخش پرسش‌های مردم از مهمان برنامه را از رسالت خود دور می‌کند. البته نحوه‌ی پرسش و پاسخ در مکانی‌های دیگری از استودیو به گونه‌ای ضعیف‌تر ارایه می‌شود.
تقوا در پایان اظهار کرد: معمولا انتظار داریم، زمانی که نظرسنجی‌ها افت میزان مخاطب برنامه‌ای تلویزیونی را نشان می‌دهند، به آن آثار کمتر پرداخته شود یا حتی پخش آن‌ها متوقف شود و یا به شکل تازه‌ای ارایه شوند.اما ظاهرا آمار ارایه شده از سوی مرکز مطالعات و تحقیقات صدا و سیما در تداوم و تکامل برنامه‌ها تاثیر بسزایی ندارد. چرا که اگر به این آمار توجهی شد، شاهد تزلزل یک اثر وادامه‌ی آن نبودیم. مگر آن که اساسا اصل بر پر کردن جدول پخش برنامه‌ها باشد و مخاطب مفهومی نداشته باشد.
