وحید هاشمیان در سایت شخصی خود و در گفت‌وگویی با این سایت در خصوص در خصوص اتفاقات سال ۹۲، عید نوروز و فوتبال ایران و جهان چنین آورده است:
*سلام، عیدتان مبارک، ممنونم از وقتی که در اختیار ما قرار دادید.
سلام. ممنون از اظهار لطفتان. من هم از این فرصت استفاده می کنم و به شما و همه هموطنان عزیزم سال نو را تبریک می گویم. امیدوارم سال خوبی برای همه در پیش باشد. سالی سرشار از موفقیت و سلامتی. سالی که در آن شاهد راحتی و شادی مردم باشیم.
* فوتبال برای شما در سال ۹۲ چگونه بود؟
سال ۹۲ من کمتر فرصت یافتم در ایران باشم و اطلاعات وسیع ندارم. در یک ارزیابی کلی می‌توان فوتبال ایران را با دو موضوع ارزیابی کرد. وجه خوب آن صعود تیم ملی به جام جهانی بود که باعث شادی مردم شد. از جهت دیگر نقطه تاریکی هم در فوتبال کشورمان داشتیم. بدهی فراوان باشگاه‌ها خطر بزرگی برای فوتبال ایران است. این اتفاق هم فقط پیرامون یک تیم نیست. تقریبا اغلب قریب به اتفاق باشگاه های ما با این مشکل مواجه هستند. ظاهرا ما قصد داشتیم از شکل آماتوری به حرفه ای برویم اما این کار بدون تهیه زیر ساخت‌های لازم صورت گرفته و ما هر روز شاهد مشکلات بیشتر هستیم. به این ترتیب بحران در فوتبال ایران هر روز بزرگتر می شود. باید برای این مشکل بزرگ فکری اساسی کرد.
*بهترین اتفاق برای شما درسال ۹۲؟
– همین که هر روز با دخترم هستم عالی است. این مهم ترین اتفاق زندگی ام است.
*هدف شما در سال ۹۳ چیست؟
برای خودم در دو بخش کار و زندگی شخصی برنامه‌هایی دارم که ترجیح می‌دهم الان در خصوص آن صحبت نکنم.
*در سال ۹۳ جام جهانی در پیش است برآورد شما از حضور ایران در این مسابقات چیست؟
حکایت فوتبال ما شده حکایت آن محصلی که درس نخوانده راهی امتحان می‌شود. اگر امتحان به شکل تستی بود او به شکل شانسی هم شده “تست” می‌زند و شاید قبول شود! اما واقعیت این است که او شاگرد درس خوانی نیست و بر حسب اتفاق شاید قبول هم بشود. به نظرم توقع از تیم ملی باید در حد امکانات باشد. اینکه انتظار داشته باشیم ایران از سد آرژانتین بگذرد و به دور بعد صعود کند را از سر احساس و دوست داشتن می‌دانم. برای تیم ملی آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم برنامه‌های آماده‌سازی این تیم روال درستی به خود بگیرد.
*به لیگ ایران و مدعیان قهرمانی بپردازیم. در این خصوص چه نظری دارید؟
با توجه به شرایط موجود پیش‌بینی کار سختی است. اما به نظرم فولاد و پرسپولیس شانس بیشتری دارند.
* در خصوص تعیین دستیار جدید برای کی‌روش چه نظری دارید؟
مگر نظر ما مهم است؟
*برای اهالی فوتبال قطعا
وقتی تصمیم را دیگران می‌گیرند و نظر امثال ما برایشان اهمیتی ندارد گفتنش چه تاثیری دارد. بگذریم.
*در خصوص نتایج نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیا چه نظری دارید؟
تا به اینجا و با توجه به جمیع جهات نتایج بد نبوده است. در این میان استقلال در حد انتظار نتیجه نگرفته است. برای این تیم‌ها در دور برگشت آرزوی موفقیت دارم.
*و لیگ قهرمانان اروپا؟
به نظرم بایرن در حد یک قهرمان ظاهر شده و شانس زیادی دارد. متاسفانه دورتموند تیم خوب فصل پیش نیست. این هم به دلیل تغییرات و مصدومیت بازیکنان این تیم است. گمان می‌کنم در فینال بایرن و رئال حضور یابند. بعید می‌دانم بارسلونا موفق شود. البته در فوتبال اروپا باید منتظر ظهور تیم‌های دیگر هم باشیم.
*شما موافق ادامه قرارداد با کی‌روش هستید؟
در خصوص عقد قرار مجدد با کی‌روش ما دو طرف ماجرا داریم. یک طرف کی‌روش و پیشنهاد مالی‌اش است و در طرف دیگر فدراسیونی که باید توان پرداخت هزینه را داشته باشد. قطعا بعد از جام جهانی شرایط متفاوت خواهد شد.
*ادامه حضور کی‌روش تاثیری در پیشرفت فوتبال ما خواهد داشت؟
کی‌روش به تنهایی نمی‌تواند روی کل فوتبال ایران تاثیر بگذارد. نه او و نه هیچکس دیگری به تنهایی نمی‌توانند فوتبال یک کشور را متحول کنند. برای این کار باید دنبال کار حساب‌شده و دسته‌جمعی باشیم. همان اتفاقی که در همه دنیا رخ داده است.
*و اکنون فدراسیون می‌خواهد با استخدام وینگادا تیم امید را پس از ۴۰ سال به المپیک ببرد؟
در برهه کنونی کار مربیان تیم امید ایران ساده است! شما هرکس را به این سمت منصوب کنید او با شکست به عدم موفقیت امیدها طی ۴۰ سال گذشته استناد می‌کند و از زیر بار مسئولیت فرار می‌کند. به نظرم من مربیان آلمانی و هلندی در این باره بهترین هستند. این را بابت تعصب به فوتبال این دو کشور نمی‌گویم. من اینجا دیده‌ام که این مربیان چه نگاه عمیقی به کار دارند. شما دیدید سال گذشته دو تیم از آلمان به فینال لیگ قهرمانان رفتند. دو مربی آلمانی در جمع سه مربی برتر جهان بودند.
ما با این کارهای لحظه‌ای به جایی نمی‌رسیم. هر سال یک مربی از یک کشور می‌آید و طرحی تازه دارد. این امر نشان می‌دهد که ما حساب‌شده کار نمی‌کنیم. جالب‌تر این که ما منتظریم با مربیان بازنشسته فوتبالمان را سر و سامان دهیم. تا روزی که ما در خصوص تیم امید بی‌برنامه باشیم آینده فوتبالمان مبهم است. مسئولان ما باید شجاعت استفاده از مربیان جوان‌تر را داشته باشند. باور کنید اگر گواردیولا در ایران بود بعد از دوره بازیکنی‌اش به کار گرفته نمی‌شد. حضور مربیان بزرگی چون گواردیولا حکایت از شجاعت مسئولان فوتبال هر کشوری دارد.
* این روزها بحث حضور سرخابی‌ها به شکل بخش خصوصی است. در این باره چه می‌گویید؟
من خیلی به این کار امید ندارم. بحث خصوصی کردن تیم‌ها از مدت‌ها پیش مطرح است اما فوتبال ما چه ثمری گرفته است؟ نمونه آن تیم راه آهن و ملوان است. قبل از این هم تیم‌هایی مثل کشاورز، تجارت، استیل آذین و … آمدند و مشکل‌ساز هم شدند. در برخی از این تیم بحث پول ناسالم هم وجود داشت. برخی از سرمایه‌گذاران فراری هم شدند. به نظرم هیچ عقل سلیمی حکم نمی‌کند وارد این فضا شود مگر اینکه طرف آدم دلسوز و خیری باشد.
انسان خیر هم به جای این کار می‌رود مدرسه و مسجد می‌سازد. او نمی‌آید پولش را در امور زودگذر و بی‌سرانجام هزینه کند. پرسپولیس و استقلال با بقیه تیم‌ها تفاوتی اساسی دارند. اگر استیل‌آذین رفت به کسی برنخورد اما اگر پرسپولیس و استقلال بروند چه می‌شود؟ اصلا مگر ممکن است فوتبال ما از این دو تیم خالی بماند؟ خصوصی کردن سرخابی‌ها باید به شدت حساب‌شده باشد. پرسپولیس را نمی‌توان دست هر کس سپرد. به نظرم سهمیه‌بندی ۵۱ به ۴۹ بهترین روش است. مثلا ۵۱ درصد آن به پیشکسوتان و هواداران اختصاص یابد و ما بقی آن با گرفتن ضمانت مالی به بخش خصوصی و یا یک نفر اختصاص یابد. در این شکل کار باید به صورت تصمیمات جمعی مدنظر باشد. البته این کار فرهنگی را می‌طلبد که فوتبال ما عاری از آن است.
*و اگر حرف خاص دیگری مانده؟
-حرف خاصی نیست. بازهم برای همه آرزوی سلامتی و موفقیت دارم. امیدوارم سال ۹۳ سال تحول اساسی در تشکیلات فوتبال ایران باشد.
